Başka insanlarla ilişkilerimizde geçmişte yaşanmış olumsuz deneyimler ya da bazen onlarla ilgili beklentilerimiz, onları kaybetme korkumuz, bağımlılığımız gibi durumlar bizimle o kişi arasında görünmez bağlar oluşturur.

Fakat bu bağlar tıpkı bir insanı sararak öldüren sarmaşıklar gibidir; kimse kendisi olamaz, gelişemez, aradaki o bağlar; sevdiğimiz insanı da bizi kısıtlayan, gelişmekten-mutlu olmaktan alıkoyan, nedenini anlayamadığımız bizi aşağıda tutan bir "hal" içine sokar:
Zaman zaman şunu söyleriz:
"Herşey yolunda, bir sorun yok, ama içim sıkılıyor." yada "şunu yapmak istiyorum, içimde birşey sanki mani oluyor.." "evimi satmak istiyorum, satışa da çıkardım ama satılmıyor"
Bunların hepsi gerçektir, yaşayanlar vardır ve durugörürler etrafımızdaki bu bağları görürler;
bu bağ ister evimizle, ister sevgilimizle, ister çocuğumuzla olsun...
Hatta bazen kendi korkularımız, kendi yargılamalarımız, beklentilerimiz... Sebebiyle Kendi kendimizi bile bağlarız.
Yani en sevdiklerimizi yahut kendimizi
İLERLEMEKTEN ALIKOYARIZ bilmeden...

Bu şuna benzer:
Çocuk üniversite sınavında en sevdiği bölümü, ülkenin en iyi üniversitesini kazanmıştır, fakat o üniversite başka şehirde ya da ülkede olduğu için anne-baba "ben seni çok seviyorum, dizimin dibinde kal, gitme..." demektedir...
Belki "o mesleğin" en parlak kişilerinden biri olabilecekken, onu çok sevdiğimiz için! Onu yanımızdan ayırmadık diye, onu dünyanın en bahtsız insanı yapmak!

İşte biri ile aramızda bağların olması da aynı böyle bir şeydir…

Mademki ruh olarak büyümeye geldik...
Büyüyelim ve sevdiklerimizin büyümesine "izin" verelim...

Evet, bu çalışma "o bağları" kesmek içindir; ilişkiyi bitirmek için değil. Fakat bitmesi gereken ilişkilere de izin vermeliyiz…
Gitmesi gereken'e izin vermeliyiz.

Gözlerinizi kapatıp bir kaç defa  yavaş ve derin nefes alın, bedeninize gevşediğini söyleyin.
Sonra deyin ki:
"Sevgili …………
Seninle yaşadığımız ilişki süresince bilerek yada bilmeyerek yaşattığım tüm zorluk ve sıkıntılar için senden özür dilerim.
Lütfen beni bağışla.
Ben seni içtenlikle bağışlıyorum. Ve sevgiyle ya da zorlayarak bana öğrettiğin her şey için sana teşekkür ediyorum.
Öğrenmem gerekenler için bana "rol arkadaşı" olduğun için teşekkür ediyorum.
Aramızdaki bağları kesiyorum ve seni benden, beni senden özgür bırakıyorum.
Hayat Yolun ışık ve sevgi olsun her zaman..."

Bunu yapmak her geçen gün enerjinizi(auranızı) size ait olmayan ama sizi bağlayan, kapatan her türlü enerjiden temizleyecektir.
Bu da şu anlama gelir:
Yepyeni bir kader yaratma şansına sahip olacaksınız.

Öncelikle aile bireyleri, eş, çocuk gibi en yakın ilişkilerimizden başlayarak ilişki içinde bulunduğumuz herkes için tek tek yapılması tavsiye ediliyor.
Ölmüş yakınlarımız için de…
Ve özellikle zor deneyim yaşadığımız kişiler için de...
Ta ki affettiğimizi hissedene kadar…

Şu hep hatırımızda olsun lütfen; biz bu çalışmayı öncelikle kendimiz için yapıyoruz; kendi ruhumuzu, hayatımızı, kaderimizi iyileştirmek için…

OLABİLECEĞİMİZ EN YÜKSEK POTANSİYELDEKİ KENDİMİZ OLMAK İÇİN...


-Alıntı-